Kom gewoon eens even binnenlopen in ons buurthuis. Drink een kop koffie of thee en maak een praatje. Je kunt gebruik maken van de telefoon, de computer, er ligt een krant en er zijn spelletjes. Het is vooral een gezellig inloophuis. Drie ochtenden per week heten gastvrouwen en gastheren je warm welkom met een luisterend oor. In ons ontmoetingscentrum komen mensen met allerlei achtergronden en interesses. In dit buurtcentrum inspireren mensen elkaar ook om je talenten te ontdekken, te ontwikkelen en te gebruiken. Een ontmoetingscentrum voor mensen die elkaar versterken. Op 9 januari 2020 schreef Annahuis op facebook: Wat ooit gepland was als een kleine nieuwjaarsbijeenkomst om ons 25-jarig jubileum mee af te sluiten, groeide vandaag uit tot één groot feest met bijna 100 bezoekers! Nannie, de bezoekster die hier al het langst is, deelde haar verhaal met een doodstil publiek. Daarna overhandigde zij het eerste exemplaar van het nieuwe jaarmagazine (een zilveren jubileumeditie!) met dit verhaal erin aan wethouder Miriam Haagh. Die kreeg ook een zelfgemaakt portret aangeboden van teamleider Dorothé, dat de situatie van spookburgers verbeeldt. Buiten onthulde een andere Nannie, onze allernieuwste vrijwilligster, het Annahuisbord met naam en logo. Dit deed zij met Huib-Jan van Visser & Visser BV, dat ons bord kosteloos gemaakt heeft naar een ontwerp van Angèle van Maan identity design content. Tijdens het heerlijke eten van onze geweldige kookploeg, werd er door Radim en Vincent nog een schitterende cheque overhandigd voor de Annakeuken. Wat een geweldige dag vol gezelligheid en warmte; het feestjaar had niet mooier kunnen eindigen.     Nannie vertelt over de inloop Nannie komt al 25 jaar naar de inloop. Ze vertelt daar graag over. Samen met Nettie, met wie ze bij het Annahuis een goede band heeft. Beide vrouwen wonen in de buurt. Persoonlijk contact, daar gaat het om op de inloop! Nannie zegt: “Ik kom vanaf het begin. Het was voor mij goed om onder de mensen te komen. Want ik durfde in die tijd niets. En al helemaal niet alleen.” Al gauw werd het Annahuis haar tweede thuis. Nannie: “Je moet hier niets, je mag jezelf zijn. Bij de gastvrouw vind je een luisterend oor. Ook onderling delen wij veel. Lief én leed. Maar ook spullen. Soms heb je thuis iets over. Dat zet je hier dan in de weggeefkast. Als je iemand blij kan maken, slaap je toch fijner?”