Afgelopen maand verscheen er een mooi artikel over de Stichting Walk of Life in de Trouw. Lees het hele artikel hier.

Meedoen?

De stichting Walk of Life deelt de verhalen van mensen die niemand hebben om hun levensverhaal aan te vertellen. Ken jij iemand waarvan het belangrijk is dat zijn/haar levensverhaal wordt gedocumenteerd? Stuur een bericht naar Zwanine Siedeburg.

Fragmenten uit het artikel 

Initiatiefnemer is Zwanine Siedenburg, geestelijk verzorger en drugspastor in Amsterdam. In coronatijd maakte ze samen met oud-ombudsman van Amsterdam Arre Zuurmond een wandeling waar ze bespraken hoe machteloos ze zich voelden bij het overlijden van eenzame mensen zonder dat iemand iets van ze wist. Dat moet niet mogen, besloten ze en Siedenburg ging ermee aan de slag.

[…]

Ook voor de geïnterviewde zelf betekent het levensverhaal veel, juist al bij leven, meent Siedenburg. “Aanvankelijk was het initiatief vooral bedoeld om mensen niet te laten doodgaan zonder dat hun verhaal bekend is. Maar gaandeweg merkten we hoeveel het de geïnterviewden geeft om hun verhaal te vertellen, om echte aandacht te krijgen.” Ze vervolgt: “Veel mensen die we spreken hebben een goede opleiding afgemaakt, een eigen bedrijf gehad, een huis gebouwd, een kind opgevoed, zijn goed in muziek maken, in dansen of schilderen. Door ook hierover te vertellen komt er een deel van de identiteit terug en worden ze weer een beetje mens; Ik ben niet alleen die verslaafde zielenpiet in een opvang. Het vertellen van je verhaal kan ook helpen in het krijgen van inzicht in sommige keuzes.”

Inmiddels heeft Siedenburg al een paar begrafenissen gehad van mensen die hun levensverhaal hadden gedeeld. “Het is nu eenmaal een groep met een lagere levensverwachting, de dood is in hun midden. Nu stonden we niet met lege handen. Soms ontdek ik tijdens een gesprek dat iemand kinderen blijkt te hebben. Vaak is er geen contact vanwege de verslaving of andere problemen. Dan leg ik uit: ‘Als jij overlijdt, dan wordt er wel contact opgenomen met je kind om meer over je te weten te komen. Of dan wordt je kind gevraagd de begrafenis te regelen.” Dat is voor iemand vaak reden om mee te doen aan het ‘sociaal testament’ van Walk of Life. Om het kind over wie ze zich toch al schuldig voelen niet onnodig te belasten.

Een van de vragen die worden gesteld in het levensinterview is: ‘Wat heb je geleerd van het leven en wat zou je mensen die na jou komen mee willen geven?’